Beschrijving
Recensies
“Je kunt je blijven afvragen waarom Nederland een land heet te zijn van schilders, schrijvers en uitvoerende musici, maar niet van componisten. Vermoedelijk houdt onwetendheid dat beeld nog steeds in stand. Want wie na het beluisteren van deze cd nog steeds volhoudt dat Nederlandse componisten geen geweldige muziek konden schrijven voor bijvoorbeeld cello en piano, is rijp voor de oorarts. Celliste Doris Hochscheid en pianist Frans van Ruth spelen op deze cd sonates van Willem Pijper, Luctor Ponse en Rudolf Escher en ze doen dat met een passie, een doorleefde muzikaliteit en een technisch vermogen die diepe indruk maken.
Klaarblijkelijk waren ze ook bij de platenmaatschappij zeer verrast door het niveau van de composities en de uitvoeringen, want Dutch sonatas for violoncello and piano vol.1 is aangekondigd als het eerste deel in een serie van zes. Een mooi succes voor de door Hochscheid en Van Ruth opgerichte Stichting Cellosonate Nederland.
Wie nog twijfelt, zou de Nocturne uit Pijpers eerste sonate eens moeten beluisteren, of anders het Lento uit de sonate van Ponse. Of het Largo uit die grandioze Sonate concertante van Escher. Schitterend”.
Erik Voermans (Het Parool, 21 januari 2009)
“Een instrument dat de wendbaarheid en de expressiviteit van de viool combineert met het gestapeld bereik van een bas- en een tenorstem – welke componist zou daar niet voor willen schrijven? Ook in Nederland heeft menig toondichter zijn beste ideeën gestolen in cellosonates of -suites, maar Nederlandse componisten genieten welhaast per traditie weinig bekendheid. Als het aan celliste Doris Hochscheid en pianist Frans van Ruth ligt, gaat daar verandering in komen. Hun cd ‘Dutch Cello Sonatas Vol.1’ is de eerste van een zesdelige reeks met vaderlandse cellomuziek uit de eerste helft van de 20ste eeuw. Dat de helft van de cd is ingeruimd voor twee sonates van Willem Pijper zegt veel over het belang dat de musici aan diens werk hechten, en de composities bevestigen de statuur die Pijper tijdens zijn leven genoot. Naast sporen van Franse invloed klinken er vooral in de tweede sonate uit 1924 onverwachte reminiscenties aan de door elkaar spoelende lagen van de muziek van Charles Ives, die Pijper vast niet gekend heeft. Modieus minpuntje is het habanera-virus dat in veel van zijn werken opduikt. De sonate die Luctor Ponse in 1943 componeerde is minder visionair, maar van een bruisende muzikaliteit. De sonate die Rudolf Escher in hetzelfde jaar componeerde bevat de meest bevlogen muziek van de cd. De vertolkingen van Van Ruth en Hochscheid blinken uit door hun fusie van controle en passie”.
Frits van der Waa (De Volkskrant, 5 februari 2009)
“Voici une aubaine éditoriale à saluer, invitant le mélomane curieux à découvrir des oeuvres méconnues voire inconnues dignes d’intérêt. Le label MDG propose une série consacrée à la sonate pour violoncelle hollandaise intitulée “Dutch Cello Sonatas”.
Avec au programme de ce premier volume, les sonates pour violoncelle et piano de trois compositeurs, dont Willem Pijper (1894-1947), grande figure de la musique hollandaise moderne qui laissa notamment trois symphonies, trois concertos (piano, violon, violoncelle) ainsi qu’une production d’oeuvres de musique de chambre conséquente avec cinq quatuors à cordes, deux quintettes, un septette, un sextette notamment, Luctor Ponse (1914-1998), auteur de plus de 70 partitions et qui se consacra dès les années cinquante au système de composition dodécaphonique qu’il employa avec une liberté des plus pertinentes, et Rudolf Escher (1912-1980), auteur notamment de la “trilogie de guerre” comprenant la Sonate Concertante, la pièce pour orchestre “Musique pour l’esprit en deuil” et la pièce pour piano “Arcana musae dona”.
Trois compositeurs donc, remarquablement servis par le duo Doris Hochscheid au violoncelle et Frans van Ruth au piano. Un Super Audio CD de tout premier plan pour un voyage musical sortant des sentiers battus”.
Jean-Jacques Millo (Opus Haute Définition / Parutions.com, janvier 2009)
“[Hochscheid and Van Ruth] are way beyond issues of technical prowess, shaping beautiful phrases and producing gorgeous colors, convincing us that this is what Pijper is all about. Seldom has a cello-and-piano team seemed so unified, in intent and in action; … [Ponse’s] early (1943) Cello Sonata is basically Romantic, with a touch of Debussy for spice. It is nevertheless winning music of strong melodic and rhythmic interest. A nearly ten-minute Lento – containing an elaborate fugue – is thoroughly absorbing, and the Allegro finale brilliant. Need I add that the performance is exquisite?”
James H. North (Fanfare, March/April 2010)
recensie opus klassiek
